Parafia w Górce Duchownej powstała prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV wieku z inicjatywy ojców benedyktynów. Według pewnego podania w XII wieku odbyła się tutaj wielka bitwa, podczas której zginęło wielu wojowników. Pochowano ich we wspólnej mogile na wzgórzu. Kilkanaście lat później na miejscu mogiły benedyktyni postawili drewnianą kapliczkę, którą następnie zamieniono na kościół z kamienia i cegły.
W 1691 roku miał miejsce pożar, jednak kościół udało się odbudować. W późniejszych latach proboszcz August Ganowicz postarał się o dobudowanie nowej kaplicy, którą poświęcono 31 sierpnia 1790 roku. Do niej przeniesiono, znajdujący się w kościele, obraz Matki Bożej Pocieszenia.
Słynący łaskami obraz jest niewielkich rozmiarów. Został namalowany na miedzianej blasze. Wizerunek, utrzymany w ciemnych barwach, przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus na prawej ręce. Lewą ręką Maryja tuli Syna do siebie. Pan Jezus także przytula się do swojej Matki i obejmuje Ją rączkami za szyję. Na ustach Maryi widać delikatny uśmiech, zaś oczy ma Ona przesłonięte powiekami.
Źródło: www.gorkaduchowna.pl
Geneza obrazu nie jest jasna. Jedne źródła wspominają o szkole czeskiej, inne o warsztacie sjeneńsko-toskańskim. Przypuszczalnie obraz przybył do Lublina po roku 1382. W czasie zarazy w 1410 został przeniesiony do Górki Duchownej przez ojców benedyktynów.
W wieku XVI i XVI Górka Duchowna stała się celem pielgrzymek. Przybywali tutaj wierni nie tylko z najbliższej okolicy, ale i z całej Wielkopolski, Śląska, Pomorza i innych regionów Polski. Ojciec August Ganowicz wydał w 1774 roku książkę, w której opisał 150 cudownych zdarzeń, jakie miały miejsce za sprawą obrazu. Natomiast ksiądz Stanisław Gieburowski opisał w swojej książce 13 cudownych wydarzeń i uzdrowień.
Matka Pocieszenia otrzymywała wiele wotów. Między innymi papież Pius IX ofiarował swój portret z własnoręcznym podpisem. Złote i srebrne wota oddawano kilkakrotnie na potrzeby kraju, np. w czasie potopu szwedzkiego. Matka Boża chlubnie spełniała zadanie Pocieszycielki Narodu i Kościoła w Polsce, stąd też Górka Duchowna nazywana była Jasną Górą Wielkopolski
W roku 1927 obraz został zniszczony w pożarze. Jego wierną kopię sporządził uczeń Matejki, Marian Szczurowski. Nie zatrzymało to bynajmniej napływu pielgrzymów. W czasach II wojny obraz ukryto za celowo uszkodzoną zasłoną i uniknął on uwagi okupanta.
We wrześniu 1964 roku obraz skradziono, razem ze wszystkimi wotami. Porzucony obraz został odnaleziony przy torach kolejowych, a poruszeni czciciele przybywali przez cały następny rok, aby wynagrodzić Matce Bożej świętokradztwo.
Uroczysta koronacja świętego obrazu miała miejsce 28 sierpnia 1966 roku. Dokonał jej arcybiskup Antoni Baraniak, przy udziale 50 tysięcy wiernych.
Bibliografia
- Czapliński, K. K. 2007. Sanktuaria w Polsce. Katowice.
- http://www.adalbertus.katowice.opoka.org.pl/gorka.html
