Matka Boża objawiła się na wzgórzu Tepeyac w 1531 roku, Aztekowi o imieniu Jaun Diego. Było to 10 lat po Konkwiście, czyli okresie gdy Hiszpanie prowadzili wojnę z Indianami, grabili ich mienie, zabijali. Aztecy czcili wiele bóstw, w tym Słońce, Księżyc i Gwiazdy, a także boga, którego zwali „Pierzasty Wąż”. Matka Boska objawiła się właśnie im, pełna symboli, które mogli bez trudu odczytać. Pozostawiła po sobie obraz, który choć wykonany z tkaniny, której żywotność wynosi 10 lat, do dzisiaj pozostał w stanie niezmiennym, barwniki są nadal bardzo ostre.
Objawiła się Indianinowi i to jemu wyjawiła swoją prośbę, aby na tym wzgórzu powstał kościół ku jej czci. Juan Diego przekazał to biskupowi, który nie dowierzał jego słowom i żądał dowodu. Maryja spełniła tę prośbę 12 grudnia 1531 roku. Wezwała Juana Diego na wzgórze. On się jednak wzbraniał, nie chciał iść tłumacząc, że ma chorego wujka, któremu musi pomóc. Ona jednak kazała mu się nie martwić i spełnić jej życzenie.
Autor: Miguel Cabrera
Juan Diego wszedł na wzgórze, które rozkwitło setkami róż. Było to niezwykłe zjawisko na spieczonej, wyschniętej ziemi. Maryja kazała mu je nazbierać w tilmę (rodzaj płaszcza) i zanieść biskupowi. Juan Diego zrobił jak kazała, zaniósł kwiaty do biskupa i wysypał je przed nim na ziemię. Wtedy wszystkim zgromadzonym ukazał się niecodzienny widok. Na płaszczu pozostał odciśnięty niezwykle piękny obraz Maryi. Dodajmy, że Matka Najświętsza była przedstawiona w sposób w jaki, jeszcze nikt jej nie ukazywał.
Ukazała się ona przysłaniając Słońce (widać za nią promienie słoneczne), czyli jako ważniejsza od boga Słońce, Matka stała na Księżycu, zaś na jej płaszczu były Gwiazdy. Była zatem ważniejsza od Słońca, Księżyca i Gwiazd. Jej płaszcz miał taki sam kolor jak nosili wszyscy królowie azteccy. Postawa Maryi jest jednak pokorna, pochyla głowę, czyli jest ktoś komu należy się większa cześć.
Co ciekawe, układ gwiazd na płaszczu Matki Najświętszej jest taki sam, jak był dnia w którym się objawiła Juanowi Diego. W oczach Matki Boskiej w 1974 roku odkryto postacie. W prawym oku scenę, w której Juan Diego pokazywał obraz biskupowi katolickiemu. A w lewym oku natomiast jest przedstawiona indiańska rodzina, matka i ojciec z trójką dzieci.
Na samym dole, podtrzymuje Maryję anioł. Jest on połączeniem tego co boskie i tego co ludzkie, ponadto ma on na szyi broszę, w której widnieją symbole imienia Juana Diego, w jego rodzinnym języku.
Warto zauważyć, że rozmawiała z Juanem Diego w języku, który świetnie rozumiał, był to bowiem jego język. Jej twarz zaś nie przypominała odcieniem znienawidzonych Hiszpanów, lecz była śniada, podobna do twarzy Indian. Obraz, który pozostawiła pełen jest symboli, które tylko oni mogli bezbłędnie odczytać.
Jest to spisana i uporządkowana relacja pielgrzymów z Guadalupe.
